“In eerste instantie heb ik de politie benaderd”, vertelt Annemarlijn. “Ik wilde met hen verkennen wat de mogelijkheden waren om de relschoppers de werkstraf - al dan niet deels - bij hen uit te laten voeren, bijvoorbeeld door politiebusjes schoon te maken en dan gesprekken te voeren met agenten.” Uiteindelijk bleek dat niet haalbaar, maar tot haar verrassing neemt de Gemeente Rotterdam niet veel later contact met haar op.
“Aboutaleb had al gesproken met jongeren die niet mee hadden gedaan. Hij wilde graag ook spreken met jongeren die juist wel hadden meegedaan, om zo meer te weten te komen over wat hen had bewogen. Toen de gemeente daarover bij de politie aanklopte, noemden zij mijn naam.” Er was wel wat haast bij geboden, want het moest voor het zomerreces plaatsvinden. Zo gezegd zo gedaan zou je zeggen, maar het was niet zo dat er een heel blik aan ‘avondklokrellers’ opengetrokken kon worden. Integendeel.
Annemarlijn: “De zaken moesten nog binnenkomen, die hadden we nog niet. We hebben er toen voor gezorgd dat de intakes van werkgestraften die veroordeeld waren in verband met de avondklokrellen allemaal via één collega zouden lopen, zodat zij hen gelijk het aanbod kon doen om een gesprek met Aboutaleb te voeren. Kort daarna druppelden vier zaken binnen. Van die vier bleek één jongen bereid, geschikt en beschikbaar om het gesprek aan te gaan, waarna snel een gesprek gepland kon worden."
Hij sprak hem bemoedigend en bijna vaderlijk toe
Annemarlijn ging mee met het gesprek vorige week en was onder de indruk van hoe Aboutaleb hem te woord stond. “Hij maakte echt contact. Daarbij was hij er natuurlijk heel duidelijk over dat wat deze jongen gedaan had verkeerd was, maar sprak hij hem tegelijkertijd ook bijna vaderlijk en bemoedigend toe. Hij waardeerde dat hij op gesprek kwam en was oprecht geïnteresseerd. De burgemeester stelde veel open vragen. Bijvoorbeeld over zijn thuissituatie, hoe zijn ouders hadden gereageerd en over zijn toekomstplannen. En hij stelde zich meelevend op, want de strafrechtelijke gevolgen hebben een flinke impact op het leven van deze jongen.” En gelukkig bleef het niet alleen bij woorden.
“Toen hij vertelde dat hij problemen had bij de aanmelding voor een opleiding, bood de burgemeester meteen aan om hem daarbij te helpen. Dat deed deze jongen zichtbaar goed en dankzij de bemoeienis van de gemeente is er inmiddels een intakegesprek gepland voor zijn opleiding.” Annemarlijn kijkt dan ook terug op een leuke en waardevolle ervaring waarbij van het één vrij onverwachts het ander kwam. “Het gesprek leverde hem naast een boost in motivatie om wat van zijn leven te maken ook echt praktische hulp op. En de twee uren die het gesprek hebben geduurd tellen we als gewerkte werkstrafuren.” Annemarlijn besluit met trots in haar stem: “Ik denk dus dat we er in dit geval wel in geslaagd zijn om de werkstraf van extra waarde te laten zijn.”