‘Emo-stelen’, zo noemt Mary het stelen uit eenzaamheid of als troost. “Simon had heus wel geld voor die biertjes. Maar hij had leuk nieuws gehad en kon dat met niemand delen, want er was niemand. Dat maakte hem verdrietig en bracht hem tot diefstal. Een noodkreet eigenlijk.” In haar gesprekken met Simon zoekt ze samen met hem naar de oorzaak van zijn gedrag.
Al snel wordt duidelijk dat Simon zich eenzaam voelt en een teruggetrokken bestaan leidt. Mary onderzoekt de mogelijkheden om sociale contacten op te bouwen en steunt hem in zichzelf leren zien en waarderen. Ze ontdekt dat hij vroeger veel plezier beleefde aan biljarten. “In het verleden had Simon overmatig gedronken, dus hem aanmoedigen te gaan biljarten in een café, een omgeving die bol staat van de verleiding op het gebied van alcohol, ik wist niet of dat nou zo handig was.” Toch besluit ze hem het voordeel van de twijfel te geven, met als voorwaarde volledige openheid. Simon bleek daar heel trouw in te zijn. “Bij onze gesprekken vertelde hij precies wanneer hij was gaan biljarten, hoeveel hij dan had gedronken, met wie hij was geweest en hoe laat hij weer was vertrokken. Hij maakte afspraken met zichzelf over hoeveel hij op een avond maximaal dronk en hij liet zien dat hij zich hieraan hield. Simon was oprecht en wilde dat laten zien, er was vertrouwen tussen ons.”
Simon blijkt een begenadigd biljarter
En het werkt. Simon blijkt een begenadigd biljarter te zijn en verandert als mens door het zelfvertrouwen dat biljart hem geeft. “Hij is conciërge op een middelbare school, waar hij altijd weinig contact had met zijn collega’s. Maar nu heeft hij het vertrouwen om contacten aan te gaan en een collega mee te vragen voor een drankje thuis. Hij staat meer in contact met zichzelf en is assertiever geworden, waardoor hij zich steeds meer openstelt. Zo vertelde hij me op een dag spontaan over seksueel misbruik in zijn jeugd. Iets wat hij tot dan toe nog nooit met iemand besproken had. Heel dapper. We hebben het hier een paar gesprekken over gehad, waarna ik hem gestimuleerd heb dit ook te delen met zijn behandelaar bij Forensische Poli Palier, omdat dit misbruik naar mijn idee ten grondslag ligt aan zijn sociale isolement.”
Een brief om te bedanken
In 2018 ontving Mary, die Simon inmiddels niet langer in toezicht heeft, een brief van hem. “Hij wilde me bedanken voor de gesprekken die we hadden gehad, de adviezen en de steun die hem geholpen hebben om zijn leven weer op de rails te zetten. ‘Zonder jou, had ik nooit zover kunnen komen’, schreef hij. Telkens als ik zijn brief lees, raakt het me weer. Ik ben zo trots op hem, op wat hij heeft bereikt. Hij heeft geleerd mentaal en fysiek goed voor zichzelf te zorgen, heeft vriendschappen opgebouwd en is inmiddels een biljarter op nationaal niveau. Hij speelt toernooien en heeft het supergoed voor elkaar nu. We hebben onlangs gebeld en zodra het weer mag, gaan we samen een potje poulen. Dat heeft hij nog van mij te goed. Ik kijk ernaar uit!”