Chris kent zijn pappenheimers. In de jaren die hij inmiddels werkmeester is bij de reclassering, heeft hij inzicht gekregen in de mensen met wie hij aan de slag gaat. Hij weet waar hun kracht ligt en waar ze over het algemeen moeite mee hebben. Zo ook bij Mohammed. “Ik schatte Mohammed in als iemand die veel kan, maar ook onzeker is en zich niet kwetsbaar durft op te stellen. Dus toen ik merkte dat hij mij tijdens de werkstraf af en toe opzocht, zijn we gaan praten over zijn ideeën van de toekomst.”
Deze mensen zijn al zo vaak teleurgesteld in het systeem
Het pad effenen
Mohammed stelde zich open en ging samen met Chris aan de slag met zijn CV. De groenvoorziening waar hij zijn werkstraf deed, gaf hem voldoening en smaakte naar meer. Chris: “Het was duidelijk dat dit in zijn straatje lag. Maar ik wist ook: als hierin een baan vinden een lang traject wordt van brieven schrijven, wachten, op gesprek gaan, wachten, VOG-aanvragen, afgewezen worden en weer door moeten gaan, dan speelt zijn onzekerheid misschien teveel op. Dus ik heb het pad voor hem geëffend en de baas van de groenvoorziening alvast voorbereid op zijn sollicitatie. Dat hielp.”
Aan de slag
De dag dat Mohammed op gesprek mocht bij Pantar in Amsterdam, stond hij stijf van de zenuwen. Maar hij hield zich kranig en wist de man aan de overkant van de tafel ervan te overtuigen dat hij goed werk zou leveren. Chris: “Hij werkt als een paard en voelt zich heel fijn in het team. De hele dag in de buitenlucht zijn en fysiek bezig zijn past echt goed bij Mohammed.” Het is fijn dat het de eerste keer meteen raak was. “Deze mensen zijn al zo vaak teleurgesteld in het systeem. Hoe sneller iets gaat, hoe enthousiaster ik ze voor een idee kan houden. Bij Mohammed heeft dat zich mooi uitbetaald. Ik ben trots op hem."