Het is december 2020 als toezichthouder Mariska kennismaakt met haar cliënt Evelien. Een vrouw van 48 die met haar bejaarde moeder naar het meldgesprek komt en tekenen van een zwaar leven vertoont. Mariska hoort verhalen over drugsgebruik, seksueel misbruik, een partner in de gevangenis, kinderen met wie er nauwelijks contact is, schuldsanering, en vooral heel veel stress. Al snel realiseert Mariska zich dat als ze Evelien goed wil helpen en het toezicht goed wil laten verlopen, ze hulp moet inschakelen. Haar reddende engel? Werkmeester Dick.

“De coronatijd hielp niet”, zo begint Mariska haar verhaal. “Evelien kwam bij mij vanuit de Wet Dieren die ze had overtreden. Ze verzorgde haar twee honden niet goed en de buren hadden geklaagd. Normaal zou ik dan langsgaan op huisbezoek om de situatie te bekijken, maar dat ging nu niet.” Uit het rapport dat door de Dierenbescherming was opgetekend echter kon Mariska wel opmaken dat Evelien in een zwaar vervuild huis woont en dat het haar allemaal boven haar hoofd groeit. “Ik sprak haar telefonisch om een eerste meldplichtafspraak te maken, en toen merkte ik al dat ze veel stress had. Ze moest haar huis uit en wist niet hoe ze dat moest regelen. Haar vrienden zouden meehelpen maar die waren allemaal afgehaakt. Afijn, we moesten daarmee aan de slag vóór we verder konden, zoveel merkte ik wel.”

Als ik een collega uit de brand kan helpen, doe ik dat

Mariska besluit de woningbouwvereniging te bellen waar Evelien haar huis huurt, om om uitstel te vragen. Dat blijkt gelukkig geen enkel probleem, wat Evelien wat rust geeft voor het opruimen van haar huis. “Maar ze was er fysiek ook niet toe in staat met haar slechte rug en zonder hulp, en ze overzag het ook niet. Daarbij zorgden haar schulden ervoor dat ze geen verhuisbedrijf kon inzetten, ze kon nog niet eens een busje huren, dus wat moest ze?”

Op aanwijzen van haar leidinggevende besluit Mariska een balletje op te gooien bij de werkstrafunit in haar regio. Wellicht konden zij haar helpen? Werkmeester Dick ziet de vraag langskomen in zijn mailbox en beantwoordt hem meteen. “Ik had nog nooit met Mariska samengewerkt, maar tuurlijk, als ik een collega uit de brand kan helpen dan doe ik dat.” Dus enkele weken later staat Dick voor Evelien haar deur met vier werkgestraften, om het huis leeg te ruimen en Evelien op die manier de hoognodige rust in haar hoofd te geven.

Eigen verantwoordelijkheid

Dick: “Ik vond wel dat Evelien ook een stuk eigen verantwoordelijkheid hierin moest houden, we moesten haar niet alles uit handen nemen, dus de container die nodig was moest ze zelf regelen. En dat lukte haar prima.” Toch schrok Dick wel van de omstandigheden waaronder de vrouw leefde. “Ja de muizen schoten uit de keukenkastjes, overal lag troep, je plakte met je schoenen vast aan de vloer, en de stank was ongelofelijk. We hebben ons een paar uur echt kwaad gemaakt en toen was de container gevuld en het huis grotendeels leeg.”

Ik wil deze vrouw de hulp geven die ze nodig heeft

Voor Mariska het moment om verder met Evelien aan de slag te gaan. “Ze staat open voor hulp, ze ziet in dat ze het in haar eentje niet gaat redden zo. Gelukkig heeft ze een stabiele relatie met haar moeder, maar tot werken is ze niet in staat en ze heeft psychische hulp nodig voor het verwerken van haar trauma’s.” Dus Mariska kijkt nu met name naar hoe ze die hulp kan regelen. “Zodra ze hulp krijgt van een psycholoog en iemand die ambulante hulp verleent en regelmatig langsgaat om te zien hoe het met haar gaat, dan denk ik dat we al een heel eind zijn. Dat is wat ik beoog met mijn toezicht, om deze vrouw de hulp te geven die ze nodig heeft.”

Op zijn beurt is Dick blij dat hij met ‘zijn mannen’ een steentje heeft kunnen bijdragen. “Je hoort vaak het geluid dat een werkstraf geen nut heeft, maar in dit geval hebben de jongens een niet zo fijne klus geklaard en op die manier iemand echt uit de brand kunnen helpen. En dat mijn collega nu beter met haar aan de slag kan dan wanneer de cliënt het allemaal zelf had moeten doen, ja, ik vind deze samenwerking echt een win-win.”