Ten tijde van dit gesprek zit Ingrid in een B&B in een boerderij tussen de akkers in het midden van het land. Een week ervoor heeft ze een nieuw huis gekocht in IJsselstein, waarvan de oplevering in mei zal zijn. “Ik zit hier nu aan de keukentafel maar heb wel een voetensteuntje en een fijne bureaustoel, dus het lukt allemaal prima.” Het kenmerkt de kersverse management assistente van Mariëlle Verberk van regio Midden-Noord: vrolijk en niet makkelijk gek te krijgen. En dat is fijn als je zowel voor de regiodirecteur als voor de unitmanagers in de regio steun en toeverlaat bent. “Dat is best een hele club ja, maar gelukkig zijn het zelfstandig opererende mensen.”
Van de zorg naar de elektrotechniek
Ingrid heeft na de HAVO MEAO secretarieel gedaan en zich al snel medisch gespecialiseerd. Ze werkte bij de Van der Hoeven kliniek, toen in de psychiatrie in Zeist en Ede en maakte vervolgens een uitstap naar een elektrotechnisch bedrijf. Zoals ze het zelf toelicht: “Ik wilde graag eens bij een bedrijf werken met een andere man-vrouwverhouding, gezellig tussen de technische mannen.” Het bevalt haar goed, ze blijft er tien jaar. Maar dan is het wel weer tijd voor wat nieuws en gaat ze toch weer richting de zorg. Het wordt het Prinses Máxima Centrum in Utrecht. Dat blijkt haar niet te passen. “We zaten daar met alle managementassistentes in een grote kantoortuin, en die hiërarchie en de rol van de ondersteuner in zo’n ziekenhuis. Nee, ik vond het niet van deze tijd. En dan denk je: ik heb genoeg meegemaakt, genoeg ervaring, dit hoeft voor mij niet.” Ze begint al snel om zich heen te kijken.
Zo na mijn 50e solliciteren vond ik best spannend
“Ik hoorde van veel kanten dat het ingewikkeld is om na je 50e nog een nieuwe baan te vinden, dus ik vond het enigszins spannend. Maar ik kreeg meerdere aanbiedingen en mocht zelfs kiezen.” Haar keuze valt op de reclassering, met name door de vacaturetekst. “Er stond: ‘Wij zijn een organisatie die zich bezighoudt met het gedrag van anderen, maar kijken ook naar dat van onszelf’. Ik vond dat een verademing, een organisatie die kritisch is over het eigen gedrag.” Ook dat ze één op één voor een regiodirecteur zou werken en onderdeel zou uitmaken van het team sprak haar aan. “De klik met Mariëlle was er meteen, dus ik heb niet getwijfeld.”
De lol van het thuiswerken
Toen ze solliciteerde, in maart 2020, was een fysiek gesprek nog mogelijk al mochten er geen handen meer geschud worden. Snel daarna werd thuiswerken de norm. Ingrid: “Met de digitalisering en technologische ontwikkelingen van tegenwoordig is het werk veel interessanter en vooral ook diverser voor de management assistente. Iedereen moest wennen aan het thuiswerken en als management assistente wordt er dan veel van je gevraagd, dat vind ik heel leuk. Van alles uitzoeken, beetje pionieren, daar hou ik wel van. Nu ben ik me aan het specialiseren in het faciliteren van digitaal werken/bijeenkomsten.”
In die richting zou Ingrid zich ook wel meer willen ontwikkelen. “Ik ben een moderne managementondersteuner, geïnteresseerd in technische mogelijkheden. Het vak van managementondersteuner maakt zo’n ontwikkeling door. Ik wil me er graag hard voor maken, dat wij de ruimte krijgen om ons verder te ontwikkelen. Maar vooralsnog doe ik gewoon lekker mijn ding in dit superleuke team en geef ik zelf invulling aan mijn functie. Dat ik die vrijheid krijg, ervaar ik als enorm positief.”